در بحث جوشکاری، کار به این سادگی‌ها نیست که اولین دستگاه جوش را از قفسه بردارید و بروید مشغول کار شوید. انواع مختلفی از فرآیندهای جوشکاری وجود دارد که باید آنها را بدانید؛ چهار نوع اصلی آن عبارتند از میگ، تیگ و جوشکاری استیک که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند و به مجموعه تجهیزات و لوازم جانبی خاص خود نیازمند‌ند.

بنابراین، اول باید ببینید که کدام یک برای کاری که در نظر دارید بهتر عمل می کند.

جوشکاری با گاز بی اثر فلز یا میگ (MIG)

جوشکاری با گاز بی اثر فلز (Metal Inert Gas) یک فرآیند جوشکاری است که در آن یک قوس الکتریکی در بین قطعه کار و یک سیم جامد ایجاد می‌شود. سیم (فلز پرکننده) به طور مداوم از طریق دستگاه جوش، به حوضچه جوش تغذیه می‌شود تا جوش را تشکیل بدهد.

فرآیند جوشکاری میگ نیمه اتوماتیک است، چون دستگاه تمام کار تغذیه با سیم جوش را برای شما انجام می‌دهد و درست به همین دلیل است که این جوشکاری یکی از ساده‌ترین انواع جوشکاری برای یادگیری در نظر گرفته می‌شود.

برای فولاد نرم و ضد زنگ‌، جوشکاری میگ با مشعل میگ و برای آلومینیوم با تفنگ قرقره انجام می‌شود. یک قرقره سیم به درون دستگاه وصل و از طریق غلتک‌ها به داخل مشعل و بعد به طور خودکار از مشعل خارج می‌شود؛ بنابراین بعد از شروع کار، تنها چیزی که باید نگرانش باشید تنظیمات است.

فقط دو تنظیم ولتاژ و سرعت تغذیه سیم در دستگاه میگ وجود دارد و راه اندازی آن نسبتاً ساده است. برای انجام جوشکاری فقط کافیست تفنگ را به محل اتصال جوش هدف گیری کنید و ماشه را بکشید، به همین سادگی!

نقطه ضعف اصلی جوشکاری میگ اینست که برای شرایط بیرونی یا بادخیز خیلی مناسب نیست، چون یک روش محافظ گاز است. با این حال، بخش خوب ِاین روش اینست که می توانید آن را با سیم بدون گاز هم انجام دهید.

جوش میگ در خیلی از کارهای تولیدی استفاده می‌شود، چون هم بر روی مواد نازک و هم مواد ضخیم کار می‌کند و بنابراین بسیار همه کاره است. بعضی از کاربردهای رایج آن شامل ساخت قاب، تریلر، پانل ماشین و سازه‌های کلی است. همچنین معمولاً برای پروژه های شخصی و سرگرمی هم استفاده می‌شود چون یادگیری آن بسیار آسان است.

جوشکاری قوسی با هسته شار یا میگ بدون گاز (FCAW)

جوشکاری قوسی با هسته شار (Flux-cored Arc Welding)، تقریبا با کمی تفاوت دقیقاً به همان روش میگ گازی راه اندازی و انجام می‌شود؛ به این ترتیب که به جای یک سیم جامد، یک سیم توخالی حاوی شار است که یک لایه محافظ از سرباره روی جوش ِتمام شده تولید می‌کند. لایه سرباره به این معناست که برای جوشکاری با هسته شار نیازی به گاز محافظ نیست. شما همچنین می‌توانید سیم شار محافظ گازی تهیه کنید که البته معمولاً فقط برای جوش‌های سنگین خاص استفاده می‌شود.

یکی از معایب اصلی انتخاب هسته‌های شار اینست که نمی‌توانند مثل روش میگ مواد کاملاً نازک را جوش بدهند و بنابراین برای ورق‌های فلزی یا پانل‌های خودرو توصیه نمی‌شوند.

تقریباً به طور انحصاری در کاربردهای خارج از منزل که مشکلاتی مثل وزش باد گاز محافظ را از بین می‌برد، جوشکاری میگ بدون گاز استفاده می‌شود. همچنین چون روی سطوح کثیف یا زنگ‌زده خیلی بهتر از روش‌های دیگر است، بنابراین هرگونه تعمیر یا ساخت، مانند نرده‌ها و دروازه‌ها، از محبوب‌ترین کاربردهای میگ بدون گاز هستند.

جوشکاری با گاز بی اثر تنگستن یا تیگ (TIG)

جوشکاری با گاز بی اثر تنگستن (Tungsten Inert Gas) فرآیندی است که در آن برای اتصال فلزات به یکدیگر، یک قوس در بین الکترود تنگستن و قطعه کار تشکیل و یک میله پرکننده اغلب به حوضچه جوش وارد می‌شود تا جوش را ایجاد کند. در این روش برای محافظت از جوش در برابر آلاینده‌های جوی، به گاز محافظ نیاز است.

جوشکاری تیگ به دلیل همه متغیرهای درگیر در آن و هماهنگی لازم برای تغذیه سیم پرکننده در جوش، برای یادگیری‌، چالش‌برانگیزترین نوع جوشکاری است.

علاوه بر یادگیری نحوه ایجاد یک جوش مناسب، جوشکاری تیگ هم به دلیل تعداد تنظیماتی که باید برایش در نظر گرفته شود، پیچیده‌ترین روش جوشکاری است. به علاوه، هر چه دستگاه جوش شما دارای ویژگی‌های بیشتری باشد، تنظیمات بیشتری را می‌طلبد.

در این روش جوشکاری، از یک الکترود تنگستن غیر مصرفی استفاده می‌شود که انواع مختلفی دارد و همهء آنها مزایا و معایبی دارند که باعث میشود جوشکاری تیگ  در مورد انواع فلز قابل استفاده باشد.

موقع استفاده از دستگاه تیگ، در حین جوشکاری می‌توانید به کمک یک پدال پایی آمپراژ را تنظیم کنید، و فقط محدود به آنچه روی دستگاه تنظیم کرده‌اید نباشید.

علیرغم اینکه چقدر این روش پیچیده است و چقدر طول می‌کشد تا بر آن مسلط شوید، تیگ به دلیل کارهایی که می‌توانید با آن انجام دهید محبوب است. جوشکاری تیگ بهترین عملکرد را روی ورق‌های فلزی نازک و آلومینیومی دارد و بنابراین برای اکثر کارهای خودرویی انتخابی عالی است.

با این حال، اغلب برای کارهای تولیدی استفاده نمی‌شود، چون روند خیلی کندی دارد. همچنین از نظر زیبایی، با ظاهر پشته‌های سکه‌ای خود، بسیار دلپذیر است و بنابراین در جوش‌هایی که در معرض دید هستند و یا در ساخت آثار هنری استفاده می‌شود.

جوشکاری قوس فلزی دستی یا استیک (MMA)

جوشکاری با قوس فلزی دستی (Manual Metal Arc) یا جوشکاری استیک فرآیندی است که در آن از یک منبع تغذیه برای ایجاد قوس الکتریکی در بین الکترود پوشانده شده با شار و قطعه کار استفاده می‌شود. برای احتراق قوس، الکترود به فلز ضربه می‌زند و سپس در محل اتصال ذوب می‌شود تا جوش ایجاد شود.

پوشش شار به عنوان یک لایه محافظ برای جوش شما عمل می‌کند و بنابراین در این روش نیازی به گاز محافظ نیست. پوشش محافظ روی الکترود یک لایه رویی بر روی جوش شما به نام “سرباره” بر جا می‌گذارد که بعدا برای آشکار شدن جوش تمیزتان باید برداشته شود.

از بعضی جهات، جوشکاری استیک ساده‌ترین راه اندازی‌ها را دارد، چون چیز زیادی برای آن وجود ندارد. تنها چیزی که نیاز دارید یک الکترود، یک نگهدارنده الکترود و تنظیم آمپراژ روی دستگاه است.

از طرف دیگر، زدن یک قوس در یک حرکت ممکن است نیازمند کمی تمرین باشد(بعضی از الکترودها برای راه‌اندازی سخت‌تر از بقیه هستند) و نیز تنظیم کردن ذوب الکترود هم گاهی دشوار است. شما باید با الکترود حرکت کنید، در غیر این صورت، قوس شما بیش از حد طولانی می‌شود و از بین می‌رود، یا ممکن است آن را به قطعه کار بچسبانید.

به لطف سادگی این روش و علیرغم اینکه تقریباً هر دستگاه جوشکاری می‌تواند جوش استیک انجام دهد، اما می‌توانید دستگاه‌هایی تهیه کنید که خاص جوشکاری‌های استیک هستند و کار کردن با آن‌ها بسیار آسان است چون تنها تنظیم آنها شامل دکمه آمپر است.

جوشکاری استیک بیشتر برای ساخت و سازها و بناها استفاده می‌شود، چون در مورد جوش مواد ضخیم بیشترین توانایی را دارد. دستگاه‌های جوش استیک همچنین قابل حمل‌ترین دستگاه جوش اند، بنابراین برای کار در محل عالی هستند.

نکات منفی جوشکاری استیک اینست که نمی‌توان به این روش مواد بسیار نازک مثل آلومینیوم را جوش داد، و معمولاً در انتهای جوش به تمیزکاری بیشتری نیاز است!

منبع: UniMIG