موقع پر کردن حفره‌‌ها، فقط با دو نوع حفره‌ سر و کار خواهید داشت: حفره‌های ناشی از سوختن و حفره‌های ناشی از دریل‌کاری که هر دوی آنها به یک شکل (در بیشتر موارد) پر می‌شوند.

مثل هر جوشکاری، فلز شما باید تمیز باشد، از جمله لبه داخلی حفره‌. اگر واقعاً یک قطعه فلزی نازک است که چندان اهمیتی ندارد، در صورت امکان، یک آسیاب یا سنباده را روی آن و روی سطح داخلش بکشید تا از شر هر چیزی که ممکن است جوش شما را آلوده کند خلاص شود.

حفره‌های جوشکاری تیگ

برای پر کردن یک حفره با روش تیگ، فقط یک دایره دور لبه حفره‌ بزنید و شروع به ساختن آن کنید، سعی کنید آن را طوری هدایت کنید که به جای نشستن روی حفره‌، لبه داخلی آن را پر کند.

این مثل جوشکاری روی یک مفصل گوشه است و ممکن است لازم باشد چند بار دور بزنید، اما وقتی که حفره‌ به اندازه کافی کوچک است، می توانید میله پرکننده خود را در وسط نگه دارید و بقیه حفره‌ را پر کنید.

دلیل اینکه لازمست دور دایره حفره‌ بچرخید اینست که مطمئن شوید در طول تمام لبه‌ها جوش می‌زنید. ولی اگر این کار را نکنید، در نهایت با حفره‌های هوا در جوش مواجه خواهید شد.

جرقه‌های جوشکاری نهایتا ممکن است باعث فرورفتن جوش شود، بنابراین در پایان کار، کمی پرکننده بیشتر اضافه کنید تا گودی آن را صاف کند. با این حال، تنها در صورتی فرو می‌رود که پشت آن باز باشد.

اگر جوش دچار فرو رفتگی شد، وقتی قسمت بالایی را پر کردید، قطعه خود را برگردانید و مشعل را روی قسمت پشتی بکشید تا فلز به درستی در لبه‌ها ذوب شود و هیچ گونه زیربُری وجود نداشته باشد. در پایان جوشکاری، همانطور که کار را تمام می‌کنید، مشعل خود را از مرکز دور و به سمت یک طرف کار هدایت کنید.

حالا با اتمام جوشکاری، ادامه دهید و هر فلزی را که بیرون زده رنده کنید تا صاف شود. اگر فرورفتگی یا نقاطی دارید که به درستی پر نشده‌اند، ادامه دهید و لایه دیگری از جوش به آنها اضافه کنید تا پر شوند.

اگر فیلر اضافی وارد کنید، می‌توانید آن را با مشعل در حالی که هنوز مایع است فشار دهید و کمی در اطراف پخش کنید که این برای فلز نازک بسیار مفید است.

وقتی چیزی بعنوان پشتیبان حفره‌ وجود ندارد و کاملا هم دایره‌ای شکل نیست، باید سعی کنید از یک قسمت محکم یا ضخیم‌تر آن شروع کنید تا بتوانید با ایجاد یک حوضچه لبه آن را بسازید. به این ترتیب، شما پایه‌ای برای شروع دارید و می‌توانید تا پل زدن بین دو طرف کار کنید.

اگر حفره‌ باز دارید، می‌توانید از پشتیبان مسی برای نگه داشتن حوضچه جوش در جای خود استفاده کنید. موقع جوشکاری تیگ، فقط پشتیبان را در جای خود ببندید. مس به جوش شما نمی‌چسبد و از فرورفتن آن جلوگیری می‌کند. با این حال، ممکن است همیشه امکان استفاده از آن وجود نداشته باشد.

حفره‌‌های جوشکاری میگ

پر کردن یک حفره‌ با روش میگ، مثل همان فرآیندی است که در روش تیگ انجام می‌شود. اگر می‌توانید از پشتیبان مسی استفاده کنید. حفره‌‌های کوچک‌تر، فقط با جوش نقطه‌ای پر می‌شوند (با کمک یک پشتیبان)؛ اما اگر حفره‌ بزرگ‌تری است، یک لبه درست کنید و حفره‌ را دور بزنید و آن را پر کنید.

بهترین کار این است که پر کردن را به صورت یک سری جوش‌های نقطه‌ای انجام دهید، فقط برای اینکه گرما را به حداقل برسانید. اگر در حال پر کردن سوختگی هستید، بهترین کار این است که گرمای ورودی خود را پایین نگه دارید، چون نباید حفره‌ پهن‌تر شود.

اگر از پشتیبان مسی استفاده می‌کنید، جوش خود را به سمت آن، به ویژه روی فلز نازک، هدف بگیرید. اگر جوش خود را روی لبه فلز قرار دهید، ممکن است چون تنظیمات شما خیلی داغ است، در عوض منفجر شود و حفره‌ بزرگتری به جا بگذارد. پشتیبان‌های مسی برای حفره‌‌های جوشکاری میگ، به‌ویژه حفره‌‌های ناشی از سوختگی، عالی‌اند چون هیت سینک هستند یعنی گرمای اضافی را جذب می‌کنند.

وقتی که از صفحه پشتیبان استفاده می‌کنید، مراقب باشید که جوش در قسمت پشتی “شکرک یا کریستال” نزند. در جوشکاری لوله زمانی که پشتیبان جوش با گاز محافظت نمی‌شود، شکرک زدن رایج است.

اکسیژن و سایر آلاینده‌ها روی جوش تأثیر می‌گذارند و باعث می‌شوند به نظر برسد که با لایه‌ای از شکر پوشیده شده است. اگر در قسمت پشتی جوش شما شکرکی وجود دارد، می توانید به کمک یک رنده، آن را از بین ببرید و آن سمت را جوش بدهید تا حفره‌ به طور کامل پر و از هر دو طرف عاری از آلودگی شود.

اگر حفره‌ بزرگی به قطر ۱ سانتیمتر یا بیشتر دارید و یا نمی‌توانید به دو طرف آن برسید، پر کردن آن آسان‌تر خواهد بود. برای پر کردن یک جوش، برشی دایره‌ای بدهید که به خوبی مناسب باشد، آن را با خال جوش پر و بعد به کمک رنده صاف کنید.

اگر حفره‌‌ای که پر می‌کنید روی یک قطعه فلزی ضخیم‌تر است، یک قطعه را از یک فلزی نازک‌تر (حدود ۵ میلی‌متر نازک‌تر) ببرید. به این ترتیب، می‌توانید این قطعه را بست زده و در دو طرفش فضایی برای پر کردن با سیم جوش ایجاد کنید.

اگر فقط به یک طرف حفره‌ دسترسی دارید، قطعه خود را از فلزی که فقط ۳-۲ میلیمتر نازک‌تر است جدا و همه چیز را به محض اینکه تمام شد آسیاب کنید. ایجاد فضایی برای پر کردن با جوش، فقط امنیت بیشتری است تا مطمئن شوید حفره‌ شما به درستی مهر و موم شده و قطعه به طور کامل در لبه های بیرونی جوش خورده است.

می‌توانید حفره‌‌ها را در هر اندازه‌ای، به هر دو روش میگ و تیگ ببندید. پر کردن حفره‌‌های جوش ممکن است کمی صبر و حوصله نیاز داشته باشد، و گاهی اوقات اگر می‌بینید فلز در حال سوختن است، لازمست تنظیمات دستگاه را مجدداً هماهنگ کنید. اما، وقتی که کار را تمام کردید، در بیشتر مواقع با کمی رنده کردن کار، دیگر نمی‌شود تشخیص داد که اصلا حفره‌‌ای وجود داشته است یا نه!

منبع: UniMig