جوشکاری ساخت (Fabrication) چیست
|
0
جوشکاری ساخت (انگلیسی: Fabrication Welding) و جوشکاری معمولی ممکن است فعالیت‌های مشابهی به نظر برسند، با این حال تفاوت‌هایی بین این دو وجود دارد. جوشکاری ساخت یک چرخه کامل است که بر روی یک جزء یا سازه انجام می‌شود و شامل برنامه‌ریزی، ساخت و نصب سازه‌های بزرگ مثل کانال‌های تهویه است. در فرآیند ایجاد، جوشکاری فقط یک مرحله و شامل اتصال اجسام با یک مشعل یا نیرویی با دمای بالاست که مواد را با هم گرم می‌کند.
بعد از این، برای به حداکثر رساندن استحکام، یک لایه از مواد پرکننده سنگین‌تر به آرامی روی سطح قرار می‌گیرد. در اینجا، ما به تمام جزئیاتی که توضیح می دهد “جوشکاری ساخت چیست” نگاه خواهیم کرد.
جزئیات جوشکاری ساخت
تمایز واضحی بین جوشکاری معمولی و جوشکاری ساخت وجود دارد.
بهترین راه برای تمایز این دو اینست که جوشکاری ساخت شامل کل فرآیند ساخت فلز است، در حالی که جوشکاری معمولی بخش خاصی از فرآیند تولید است و همچنان بخشی از ساخت باقی خواهد ماند. شما می‌توانید قطعات فلزی را بدون جوشکاری تولید کنید اما مطمئناً در حالی که در حال جوشکاری ساخت هستید محصول نهایی را تولید می‌کنید.
بر خلاف شکل رایج جوشکاری، جوشکاری ساخت فقط در کنار هم قرار دادن دو قطعه فلز نیست و به کارهای خیلی بیشتری نیازمند است. وقتی یک جسم فلزی از نظر اندازه گسترده است، باید با دقت به اندازه و شکل دقیق‌تراشیده شود و وقتی نیاز به پیچاندن یک ورق خاص به روشی خاص است، به دستگاه جوشکاری نیازی ندارید بلکه به ماشینی برای خم کردن نیاز است.
علاوه بر این، فقط یک متخصص ماهر می‌تواند این نوع چرخش و شکل‌دهی را انجام دهد (از طریق برش لیزر بمنظور طراحی بسیار پیچیده فلزات).
تجارت جوشکاری و فرآیند جوش ساخت نیاز به مجموعه‌ای متفاوت از مهارت‌ها دارد. هم سازندگان فلز و هم جوشکاران، صنعتگران خیلی ماهری هستند که اغلب در صنعت فلزسازی فعالیت‌های مشترک دارند. به طور خلاصه، جوشکاری ساخت، فرآیند طراحی سازه‌های فلزی است که از طریق تعدادی روش از جمله جوشکاری، برش، مونتاژ، قطعه‌قطعه کردن و چسباندن به دست می‌آید.
در فرآیند جوش ساخت از فلزات آهنی و غیرآهنی مثل آلومینیوم، فولاد و … استفاده می‌شود. سازنده همچنین این مواد را به صورت خالص تهیه و آنها را بعد از بُرش گِرد می‌کند و در اندازه‌ها و شکل‌های مورد نیاز برای جوشکاری قالب می‌زند.
فرآیندهای مختلف جوشکاری ساخت
جوشکاری با گاز بی اثر تنگستن (تیگ)
جوشکاری تیگ که نوعی جوش قوس الکتریکی است از یک الکترود تنگستن غیرمصرفی استفاده می‌کند که در یک فضای محافظ ناشی از گاز انفجاری مثل آرگون پیچیده شده است. در صورت نیاز، فلز جوش اضافی را می‌شود از طریق برش‌های فلزی اصلی یا یک میله پرکننده دیگر تامین کرد.
جریان مستقیم استفاده می‌شود، عنصر کار از نظر الکتریکی مثبت و الکترود از نظر الکتریکی منفی می‌ماند که از داغ شدن و شکستن بیش از حد الکترود تنگستن جلوگیری می‌کند.
جوشکاری با گاز بی اثر فلز (میگ)
یک فرآیند جوشکاری است که با استفاده از یک الکترود مصرفی، به الکترود اجازه می‌دهد تا به شکل یک سیم با پوشش مسی بافته شود. آرگون که برای محافظت از جوش در برابر جو استفاده می‌شود، همان گازی است که در جوشکاری تیگ بکار می‌رود.
مثل جوشکاری تیگ، از جریان مستقیم استفاده می‌کند. با این حال، قطعه کار از نظر الکتریکی منفی و الکترود از نظر الکتریکی مثبت می‌ماند تا گرمای اضافی برای ذوب الکترود تولید کند.
لحیم کاری
سومین و آخرین فرآیند جوشکاری ساخت، لحیم کاری است که در موارد خاص، برای جوش دادن گاز یا لحیم کاری قطعات باید از مشعل‌های سوخت اکسی استفاده شود. این روش اکنون فقط در مواردی بکار می‌رود که میگ یا تیگ قابل قبول نباشد.
یک فرآیند جوشکاری یا جوش ساخت حرفه‌ای می‌تواند به شما در انتخاب مناسب‌ترین روش برای ساخت ورق فلزی خود کمک کند.
چگونگی انجام جوشکاری ساخت
ساخت هر قطعه یا عنصر نیازمند فرآیندی است که از ابتدا تا انتها از یک پیوستار متوالی و منطقی پیروی کند. سرآغاز چرخه جوشکاری ساخت، در نظر گرفتن نتیجه نهایی از همان بدو کار است. موادی که در یک پروژه در حال تولید و ادغام‌اند، از یک هدف خوبِ طراحی و حساب شده برخوردار هستند. هر کار تولیدی شامل چندین مرحله و هر مرحله برای موفقیت متکی بر مرحله بعدی است:
۱. مناقصه
سازمان‌هایی که برای مشاغل فولادسازی مناقصه می‌کنند باید ظرفیت خود را با سرمایه‌ای که برای اینکار در اختیار دارند تعیین کنند. خیلی از شرکت‌های تولیدی ممکن است برای انجام تمام جنبه‌های حوزه کار دارای ظرفیت کامل داخلی باشند، در حالی که شاید بقیه مجبور باشند برای خدمات تخصصی مثل جوشکاری قرارداد بندند.
معاملات فقط به اندازه جزئیاتی که مشتری به پیمانکار اصلی داده خوب و قابل اعتماد است. به نظر می‌رسد که شرکت‌های مختلف تولید فلز که در مناقصهء رقابتی شرکت می‌کنند، مکانیزم تقابل‌آمیز و بیهوده‌ای برای به دست آوردن بهترین کار با بهترین کیفیت و عملکرد داشته باشند.
۲. طراحی و برنامه‌ریزی
این یک مرحله حیاتی در فرآیند جوشکاری ساخت است. در حالی که هنوز برش، شکل‌دهی و ساخت فلز به‌صورت دستی انجام نشده، زمان و انرژی که یک پروژه صرف آماده‌سازی می‌کند یا در پیشرفت آن مثمر ثمر است یا به آن آسیب می‌زند.
عدم آماده‌سازی اغلب معادل برنامه‌ریزی برای شکست است و این کاملاً در مورد چرخه جوشکاری ساخت صدق می‌کند.
علاوه بر موارد فوق، آماده‌سازی راه را برای مراحل بعدی هموار می‌کند. مهندسان و طراحان برای درک کامل طراحی، عملکرد و الزامات، با مشتریان خود همکاری می کنند.
تیم طراحی با آشکار کردن کامل آنچه برای ساخت پروژه مورد نیاز است، ترکیب مناسبی از تکنیک‌ها و مواد را برای اتمام پروژه ایجاد می‌کند.
برنامه‌ریزی کلا مربوط است به کار کردن با یکدیگر. مدیران یک پروژه موفق اطمینان حاصل می‌کنند که همه شرکت کنندگان در فرآیند تولید باید از کار آنها بازخورد ارائه بدهند.
آنها به متخصصان شغل محور مثل جوشکاران نیاز دارند تا تخصص و دانش خود را بر اساس تجربه به کار بگیرند. بنابراین اگر جوشکاری بخشی از پروژه باشد، جوشکارها بخشی از مرحله طراحی خواهند بود.
۳. تولید
برای دنیای بیرون، تولید جایی است که کار واقعی در آن اتفاق می‌افتد. اگر مشتری از طریق قرارداد ساختمانی یا روش پیشنهاد رقابتی، قراردادی را به یک شرکت سازنده اعطا کند و بعد طرح‌ها ترسیم شود، فرآیند توسعه انجام و اقلام ساخته می‌شوند.
مواد خام از ذخایر معمولی یا منابع منحصر به فرد در طی فرآوری بیرون می‌آیند و شروع به تبدیل شدن به یک محصول با ارزش می‌کنند. فلزات به اندازه اجزاء در یک فرآیند تولید استاندارد برش داده می‌شوند.
ممکن است به تجهیزات اولیه مثل قیچی نیاز باشد، یا ممکن است از تکنیک های پیشرفته مانند برش آب یا برش لیزری استفاده شود.
بعد از اینکه تامین کننده فلز یا تیم سازنده، اجزای ضروری را از برش، پیچاندن و شکل دهی تشکیل دادند، زمان مونتاژ فرا می‌رسد که نیاز به جوشکاری در اکثر سرمایه گذاری‌های تولیدی دارد.
در اینجاست که تمایز بین ساخت و جوش مشخص می‌شود. اگرچه جوشکاری تنها یک مرحله از چرخه ساخت است، اما بخش جدایی‌ناپذیرِ کار کلی ساخت محسوب می‌شود.
شرکت‌های تولید فلز برای انجام پروژه‌ها از طریق فرآیند مناقصه، برنامه‌ریزی و توسعه به چندین فرد ماهر وابسته هستند. جوشکارها و سازندگان دو موقعیت کلیدی در بسیاری از سرمایه گذاری‌های تولید فلز هستند.
با این حال، خیلی از اجزا و اعضای حرفه‌ای ِدیگر هم سهم قابل توجهی در نتایج مثبت دارند، از جمله:
- دستگاه تنظیم‌کننده
- مهندسان
- مدیران و سرپرستان
- طراحان
- آهنگران
- آهن‌کاران
ابزار لازم برای جوشکاری ساخت
از آنجایی که ساخت و جوشکاری فلزات کار پیچیده ای است، طبیعی است که ابزار آنها هم به همان اندازه پیچیده باشد که تا حد زیادی مشابه هم هستند. با این حال، تمایزات خاصی بین برخی از ابزارهای تجارت وجود دارد. جوشکارها معمولاً تجهیزاتی بکار می‌برند که امکان اتصال را فراهم می‌کند، در حالی که سازندگان از تجهیزات برش، خمش و شکل‌دهی فلزات استفاده می‌کنند.
تمایز دیگر این است که جوشکارها برای انجام کار خود به گرما متکی‌اند، درحالیکه برای تولیدکنندگانی که خمش خشک و نورد سرد زیادی انجام می‌دهند، همیشه اینطور نیست. لیست زیر ابزارهایی است که معمولاً در فرآیند جوشکاری ساخت بکار می‌رود:
- گیره‌های جوشکاری
- مصقل یا صیقل دهنده‌ها
- آچارهای قابل تنظیم
- سنگ صابون
- آسیاب‌های زاویه‌ای
- قیچی
- دستگاه جوشکاری قوس الکتریکی
- مخازن استیلن و اکسیژن
- برش‌دهنده و خم‌کننده
- کاتر آبی و لیزری
- چکش‌های خرد کن
- الکترودهای مصرفی
- کامپیوترها
- نرم‌افزار CAD
علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، جوشکاری ساخت ممکن است شامل استفاده از تجهیزات حفاظت شخصی ِطراحی شده برای صنعت تولید هم باشد، از جمله: لباس‌های با دید بالا، محافظ چشم، دستکش و پیش‌بند چرمی، عینک و محافظ صورت و محافظ شنوایی
منبع: Welding Headquarters
