پیش گرمایش یک عمل رایج در جوشکاری است؛ جوشکارها حرارت را بعد از جوشکاری یا در بین پاس‌ها اعمال می کنند. در این نوشتار با پیش گرمایش و دمای بین پاسی آشنا می‌شویم:

پیش گرمایش در جوشکاری چیست؟

پیش گرم کردن به فرآیند افزایش دمای پایه یا فلز اصلی در دو طرف اتصال اشاره دارد که باید بیشتر از محیط باشد. اصولاً پیش گرمایش حداقل دمایی است که ماده اصلی قبل از جوشکاری به آن نیاز دارد.

دمای پیش گرمایش برای جوشکاری به دلایل زیر ضروری است:

• کاهش تنش‌های انقباضی در جوش و منطقه متاثر از حرارت (HAZ)
• بهبود ریزساختار منطقه متاثر از حرارت
• کاهش سرعت خنک شدن فلز بمنظور کاهش سختی
• حذف رطوبت برای جلوگیری از تجمع هیدروژن، تخلخل و احتمال ترک خوردن
• کاهش اعوجاجِ ناشی از تنش‌های حرارتی
• جبران اتلاف حرارت زیاد
• حذف روغن گریس و رسوب اتصالات بمنظور سرعت بخشیدن به جوشکاری

۱. دمای پیش گرمایش فولاد چقدر است؟

باید ۵۰-۳۰ درجه سانتیگراد بالاتر از حداکثر دمای تغییر حالت باشد.

۲. دمای پیش گرم کردن چدن چقدر است؟

باید حدود ۳۱۰-۲۰۰ درجه سانتیگراد باشد.

۳. دمای پیش گرمایش فولاد کربنی چقدر است؟

این دما به عوامل مختلفی مثل ضخامت، تشک‌های پایه، شیمی و غیره بستگی دارد.

با این حال، لطفاً توجه داشته باشید که دمای پیش گرمایش ممکن است در بین فلزات پایه متفاوت باشد و در درجه اول به عوامل زیر بستگی دارد:

• شیمی فلز پایه
• استحکام فلز پایه
• ضخامت فلز پایه
• استفاده از فرآیند کم هیدروژن
• نوع اتصال، ضخامت و کنترل

جوشکارها می‌توانند روش‌های زیر را برای تعیین دمای پیش گرمایش در نظر بگیرند:

• روش کنترل سختی منطقه متاثر از حرارت
• توصیه‌های شرکت سازنده
• روش کنترل هیدروژن
• محاسبه دمای پیش گرمایش قانون اسلاید

۴. دمای بین‌گذر یا بین پاسی در جوشکاری چیست؟

دمای بین پاسی به دمای ماده پایه قبل از گذاشتن پاس بعدی اشاره دارد و دمایی است که در آن جوش‌های بعدی در بین دو مهره، لایه یا شیفت رسوب می‌کنند.

این دما از نظر حرارت حداقل و حداکثری نشان داده شده است. حداقل دمای بین پاسی باید دست کم به اندازه حداکثر درجه حرارت باشد. اگر خواص مکانیکی فلز جوش مورد نیاز باشد، کنترل حداکثر دما خیلی مهم است.

چند دلیل برای اندازه گیری دمای بین پاسی وجود دارد:

• پیشگیری از گرمای بیش از حد
• کنترل پیشرفت ریزساختاری فلز جوش
• اطمینان از سازگاری در تمام جوش‌های ساخته شده
• کاهش تلفات عناصر آلیاژی در جوش
• بهبود خواص سرسختی در بریدگی
• جلوگیری از بدتر شدن خواص مکانیکی فلز جوش و منطقه متاثر از حرارت
• کاهش احتمال اعوجاج
• کاهش خطر هیدروژن، انجماد و ترک خوردگی مایع
• حفظ خیسی مناسب حوضچه مذاب بر روی مواد پایه

هم دمای پیش گرمایش و هم دمای بین پاسی متغیرهای مهمی در جوشکاری هستند و میزان خنک شدن را تعیین می‌کنند. پس شما جوشکاران عزیز برای دستیابی به کیفیت جوش مورد انتظار باید تعادل ظریفی بین دمای پیش گرمایش و بین پاسی ایجاد کنید!

منبع: D&H Secheron