مبانی جوشکاری مگ

1401/11/02 |

0

خیلی از جوشکاران در پروژه های خود از تکنیک جوشکاری قوس فلزی گازی (GMAW) برای ساخت سازه‌های با کیفیت استفاده می‌کنند که روشی است مبتنی بر استفاده از یک قوس فلزی که توسط یک گاز محافظ‌، قطعات فلزی مختلف را به یکدیگر جوش می‌دهد. جوشکاری قوس فلزی گازی را می‌شود به دو نوع عمده جوشکاری میگ و جوشکاری مگ تقسیم کرد.

خیلی از جوشکاران جدید در مورد تفاوت بین این دو گیج شده‌اند و از ما می‌پرسند که جوشکاری مگ چیست.

مگ مخفف گاز فعال فلزی (Metal Active Gas) و در عمل، خیلی شبیه به جوشکاری میگ است. تفاوت اصلی‌شان در نوع گاز مورد استفاده است. جوشکاران مگ معمولاً از دی اکسید کربن یا ترکیبی از دی اکسید کربن، آرگون و اکسیژن برای به دست آوردن نتیجه مطلوب استفاده می‌کنند.

 

مبانی جوشکاری مگ

چون جوشکاری مگ تقریباً شبیه به میگ است، می‌توانید در پروژه‌های خود از نکاتی که در جوشکاری با گاز بی‌اثر فلزی استفاده می‌شود، هنگام محافظت با گاز فعال فلزی هم استفاده کنید.

یک دستگاه جوش مگ با تامین ولتاژ ثابت برای تفنگ نگهدارندهء سیم‌جوش کار می‌کند؛ قوس پلاسما بین قطعه کار و سیم جوش توسط جریان الکتریکی ایجاد می‌شود.

قوس تا دمای بسیار بالایی گرم می‌شود و هم موادی را که جوش می‌دهید و هم سیم‌جوشی را که از طریق قرقره وارد می‌شود ذوب می‌کند. بنابراین سیم جوش هم به عنوان الکترود و هم به عنوان ماده مصرفی عمل می‌کند و به شما امکان می‌دهد خیلی سریع‌تر از جوشکاری تیگ کار کنید.

سیم‌جوش روی یک قرقره‌، رول شده که در دستگاه جوش قرار می‌گیرد و در هنگام مصرف به طور مکانیکی به مشعل تغذیه می‌شود که سرعت آن بسته به سرعتی که کار باید انجام شود، قابل تنظیم است. تنظیم سرعت تغذیه هم بر میزان توان مورد نیاز شما و هم بر نوع جوشی که ایجاد می‌کنید تأثیر می‌گذارد.

گاز محافظ در اینجا دو هدف را انجام می‌دهد:

اولا گاز محافظ فعال مورد استفاده در این فرآیند برای محافظت از حوضچه مذاب فلز در برابر محیط ضروری است. اگر گاز محافظ نداشتید، مواد خیلی داغ می‌شد و می‌سوخت.

دوما، گاز مذاب بعنوان محافظ قوس استفاده می‌شود و به حفظ دمای یکنواخت که برای نفوذ دقیق به مواد پایه ضروری است کمک می‌کند.

چه پروژه هایی می‌توانند از جوش مگ استفاده کنند

جوشکاری مگ یک تکنیک رایج و کاملاً همه کاره است که در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش که در بخش‌های فلزی و تولید سنگین کاربرد زیادی دارد به شما امکان می‌دهد تا نتایج با کیفیت بگیرید.

فرآیند جوشکاری مگ را می‌شود به راحتی مکانیزه کرد و آن را در مکان‌هایی که سطح بالایی از بهره وری مورد نیاز است بکار برد. اغلب در کارخانه‌های تولید خودرو در سطح صنعتی و همچنین در میان علاقمندانی که به دنبال ساخت وسایل نقلیه تفریحی خود هستند، محبوب است.

در جوشکاری مگ هم می‌توانید از سیم‌جوش پر از گاز مخصوص بدون نیاز به منبع گاز جداگانه استفاده کنید. وقتی این سیم‌جوش با یک دستگاه جوش فشرده و قابل حمل ترکیب ‌شود، گاز محافظ خود را تولید می‌کند.

این امر نیاز به حمل سیلندرهای گاز سنگین را از بین می‌برد و این روش را برای علاقمندان به جوشکاری بعنوان سرگرمی یا افرادی که به دنبال ماشینی هستند که به راحتی قابل حمل باشد، جذاب‌تر می‌کند.

با چه موادی می‌توانید کار کنید

بدون توجه به نوع موادی که می‌خواهید آنها را جوش‌ بدهید، امکان جوشکاری با مگ نامحدود است و تقریباً برای انواع فولادهای آهنی و کربنی و همچنین فولاد ضد زنگ با ضخامت‌های مختلف بکار می‌رود.

اگر به دنبال کار با آلومینیوم هستید، نیازی به عملکرد پالس برای دستگاه جوش ندارید. در چنین مواردی، می‌شود جریان را به صورت متناوب بین جریان پایه و جریان پیک (حداکثری) تنظیم کرد تا حتی مواد شکننده‌ای مثل آلومینیوم را به روشی بسیار کنترل شده و بدون سوختن زیاد جوش دهید.

در مورد جوشکاری فولادهای آلیاژی بالاتر و آلومینیوم، می‌توانید حجم گازهای بی اثر مثل هلیوم یا آرگون را در مخلوط خود افزایش دهید تا شدت جوش کم شود. مزیت افزودن گازهای بی اثر به مخلوط در حین جوشکاری مگ اینست که به شما امکان می‌دهد بدون اکسید شدن، مواد در دماهای بالاتر ذوب شوند.

 

کجا می‌شود از جوش مگ استفاده کرد؟

جوش مگ را می‌شود فقط در داخل خانه یا در فضاهای بسته که جریان هوایی وجود ندارد استفاده کرد. به این دلیل که گازهای مورد استفاده در جوشکاری مگ بر خلاف آرگون یا هلیوم خالص پوشش خوبی ارائه نمی‌دهند.

باد شدید، رطوبت و هوای بارانی می‌تواند به راحتی گاز محافظ را از بین ببرد و مهره جوش را در معرض اکسیداسیون قرار دهد. این می‌تواند تخلخل ایجاد کند و کیفیت جوش نهایی را کاهش دهد.

جوشی که به این ترتیب شکل می‌گیرد کیفیت پایین‌تری دارد، به راحتی زنگ می زند و نمی‌تواند بار یا فشار را تحمل کند.

انواع قوس‌های مورد استفاده در جوشکاری مگ

۱. جوش قوس کوتاه

اگر با ورق‌های فلزی واقعاً نازک، پروژه‌های ظریف و فلزات نرم کار می‌کنید یا اگر موقعیت جوشکاری‎تان سخت است، از جوش قوس کوتاه استفاده کنید. این جوش قطرات ریز ایجاد می‌کند، پاشش کم و رسوب مواد صاف‌تری دارد.

۲. جوش قوس بلند

قوس بلند جوش برای ورق‌ها و صفحات فلزی ضخیم استفاده می‌شود. این جوش با ایجاد یک قوس بلند، از یک تکنیک فشرده ‌پاشش استفاده می‌کند که رسوب مواد درشتی بجا می‌گذارد.

۳. جوشکاری قوس پاششی

جوشکاری قوس پاششی توسط جوشکارهای متخصص مگ یا ماشین‌های خودکار، با کمک مخلوط گازهای مبتنی بر آرگون برای جوش دادن ورق‌ها و صفحات ضخیم‌تر استفاده می‌شود.

با جوشکاری قوس پاششی می‌توانید روی ورق‌های فلزی به سطح ذوب بزرگ‌تر و سرعت جوش بیشتر برسید. پاشش بسیار کمی ایجاد می‌کند و رسوباتی به شکل قطرات ریز دارد.

۴. جوشکاری قوس پالسی

جوش قوس پالسی برای انواع ضخامت ورق و صفحه استفاده می‌شود و از گازهای محافظی استفاده می‌کند که با آرگون خالص مخلوط می‌شوند تا حفاظت از جوش و قوس را افزایش دهند.

جریان پالسی از طریق سیمی که در طی فرآیند جوشکاری قطراتی ایجاد می کند، تامین می‌شود و سرعت پالس‌ها را می‌شود بر اساس نیاز پروژه تنظیم کرد. نتیجهء آن جریان یکنواختی از قطرات ریز و پاشش خیلی کم است و عملا رسوباتش موادی بدون اتصال کوتاه است.

 

مزایای جوشکاری مگ

این جوش توسط خیلی از جوشکاران ترجیح داده می‌شود چون در برابر اکسیداسیون جوش تمام شده گازهای محافظ کافی ایجاد می‌کند. این روش جوشکاری کاملا تمیز است و در حین جوشکاری سرباره‌ای ندارد.

یکی از مزایای آن نسبت به جوشکاری میگ این است که سرعت کارش بسیار بالاست و شما می‌توانید پروژه‌های بیشتری ایجاد کنید.

مهره‌های جوش ایجاد شده با مگ ضخیم‌ترند و هم در فلز پایه و هم در بازوی اتصالی نفوذ عمیق‌تری دارند. روکش محکم‌تری تولید می‌کنند که می‌تواند بارهای بیشتری را تحمل کند.

مزیت دیگر اینست که می‌شود از دستگاه جوش برای ایجاد تنظیمات مناسب برای کنترل قدرت، آمپر و سیم استفاده کرد. شما همیشه یک دست آزاد دارید تا مشعل جوشکاری را پشتیبانی و آن را به موقعیت مناسب هدایت کنید، چون سیم‌جوش مصرفی به طور خودکار به تفنگ وارد می‌شود. این باعث می‌شود که استفاده از روش جوشکاری مگ در انواع موقعیت‌ها مفید باشد.

آخرین مزیت این روش، قیمت گاز محافظ آن است (دی اکسید کربن) که ارزان‌تر از آرگون یا هلیوم تمام می‌شود. حتی اگر از مخلوط دی اکسید کربن با آرگون استفاده کنید، هزینه کمتری نسبت به استفاده از آرگون خالص خواهد داشت.

پرسش‌های مرتبط

❓ منظور از جوشکاری مگ چیست؟

مگ مخفف گازهای فعال فلزی و نوعی از جوشکاری قوس فلزی گازی (GMAW) است که در آن جوشکاران از مخلوطی از گازها برای محافظت از حوضچه و قوس جوش استفاده می‌کنند تا جوشی با کیفیت بالاتر ایجاد کنند. یک الکترود فلزی از طریق نوک تماس از یک تفنگ قرقره‌ای تغذیه و یک گاز محافظ از طریق مشعل جوشکاری در این فرآیند ایجاد می‌شود.

 

❓ تفاوت بین جوشکاری میگ و مگ چیست؟

در جوشکاری میگ فقط از گازهای خنثی یا مخلوط گازی بعنوان محافظ استفاده می‌شود. گازهای بی اثر رایج شامل آرگون و هلیوم هستند. در جوشکاری مگ از گازهای فعال فلزی برای محافظت از حوضچه جوش استفاده می‌شود. گازهای رایج شامل مخلوطی از آرگون، دی اکسید کربن و اکسیژن هستند.

 

❓ چرا از دی اکسید کربن در جوشکاری مگ استفاده می‌شود؟

دی اکسید کربن یکی از واکنش پذیرترین گازهاست و نفوذ فلزی عالی را ارائه می‌دهد در حالی که محافظ کافی برای قوس هم هست. این یکی از معدود گازهایی است که می‌تواند در جوشکاری مگ به شکل خالص و بدون افزودن گاز بی اثر استفاده شود و همین امر آن را خیلی ارزان می‌کند.

 

❓ مزیت جوشکاری میگ چیست؟

جوشکاری میگ کیفیت بسیار بهتری نسبت به جوشکاری مگ ارائه می‌دهد و برای استفاده در پروژه‌های اسکلت فلزی نازک که در آن باید روی آبکاری سطح یا مواد ظریف کار شود ایده‌آل است.

 

منبع: Welding Headquarters