تصمیمگیری در مورد استفاده از فرآیند جوشکاری میتواند چالش برانگیز باشد. اصول مربوط به سیم جامد و سیم هستهای شار و چگونگی به حداکثر رساندن مزایای هر یک را در این نوشتار بیاموزید:
مقایسه مزایای جوشکاری میگ و سیم هستهای شار
این دو جوشکاری دارای ویژگیهای مختلفی هستند که جوشکارها هنگام انتخاب هر یک، باید آنها را در نظر بگیرند. برای دستیابی به بهترین نتایج، این موارد را در نظر بگیرید: ضخامت مواد، گاز محافظ مناسب، تنظیمات ولتاژ، سرعت تغذیه سیم، محل انجام کار و شکل ظاهری جوش.
هیچ راه حل جوشکاری که مناسب هر وضعیتی باشد وجود ندارد و همه متغیرهای فوق در تصمیم جوشکار برای استفاده از سیم جامد یا سیم هستهای شار تأثیرگذار خواهند بود.
سیم جامد/ میگ
بعنوان منبع تغذیه جوشکاری میگ، از الکترود پیوسته سیم جامد استفاده میشود و به گاز محافظی نیاز است که از سوی بطری گاز تحت فشار تامین میشود. سیمهای جامد فولاد خفیف معمولاً پوشش مسی دارند که مانع از اکسیداسیون میشود، به رسانایی الکتریکی کمک میکند و عمر نوک تماس جوشکاری را افزایش میدهد. گاز محافظ از حوضچه جوش مذاب در برابر آلودگیهای موجود در هوا محافظت میکند. متداولترین گاز محافظ، ترکیبی از ۷۵٪ آرگون و ۲۵٪ دی اکسید کربن است. موقع استفاده از سیم جامد در فضای باز، جوشکارها باید احتیاط کرده و از وزیدن باد به پوشش گاز محافظ ِقوس جوشکاری جلوگیری کنند (شاید لازم باشد از سپر محافظ استفاده شود).
سیم هستهای شار
این سیم دارای دو نوع مختلف است: سیم محافظت شده با گاز و سیم خود محافظ. سیمهای هسته شار ِمحافظت شده با گاز، به گاز محافظ خارجی نیاز دارند و سربارهشان به راحتی جدا میشود. موقع جوشکاری بر روی فلزات ضخیمتر و یا در کاربردهای خارج از کارگاه، از سیمهای هسته شار ِمحافظت شده با گاز استفاده کنید؛ این سیمها دارای پوشش شاری هستند که سریعتر از مواد جوش مذاب جامد میشوند. در نتیجه، لایهای برای نگهداری حوضچه مذاب در وضعیت جوشکاری ِبالای سر یا عمودی ِرو به بالا ایجاد میکنند. سیم هستهای شار خودمحافظ ، نیازی به گاز محافظ خارجی ندارد چون حوضچه جوش توسط گاز ناشی ازسوختن شار، محافظت میشود. در نتیجه، این سیم قابل حملتر است چون به مخزن گاز خارجی نیازی ندارد.
انتخاب سیم جامد یا هستهای شار
موقع انتخاب سیم جامد یا هستهای شار، باید موارد زیر را در نظر گرفت:
ظاهر
خیلی از جوشکاران معتقدند که ظاهر جوشکاری فاکتور مهمی است. موقع کار روی موادی با ضخامت کمتر از ۳/۱۶ اینچ تا ورقهای فلزی خیلی نازک، سیم جامد جوشی با ظاهر خیلی تمیز ایجاد میکند. به عنوان مثال، یک انتقال اتصال کوتاه با سیم جامد ۰۳۰. اینچی تنظیم شده در ۱۹-۱۸ ولت با ۱۷۰-۱۶۰ آمپر و با استفاده از ۷۵٪ آرگون و ۲۵٪ گاز محافظ دی اکسید کربن، معمولاً پاشش کمی ایجاد میکند و با ایجاد منطقه کوچکتری از تاثیرات گرما، احتمال سوختن را کاهش میدهد. در نتیجه، خیلی از علاقمندان به خودرو که در زمینه بدنه تخصص دارند و یا افرادی که با کاربردهای ظریفتری سروکار دارند، سیم جامد را ترجیح میدهند.
محل انجام پروژه
موقع انتخاب بین سیم جامد و سیم هستهای شار، جوشکار باید محل کار را هم در نظر بگیرد. در محیطهایی مثل مکانهای بادخیز، استفاده از سیم جامد یا سیم شار با گاز محافظتی دشوارتر است چون قرار گرفتن گاز محافظ در برابر باد میتواند یکپارچگی جوش را به خطر بیندازد؛ به این خاطر که از دست دادن گاز محافظ باعث ایجاد تخلخل در مهره جوش میشود.
از طرف دیگر، سیم شار خود محافظ برای جوشکاری در فضای باز یا در شرایط بادخیز بسیار ایدهآل است چون به استفاده از سپر محافظ نیازی ندارد: در نتیجهء سوختن شار، گاز محافظ ِمورد نیاز تولید میشود. از آنجا که سیم خود محافظ شار هستهای به گاز محافظ خارجی نیاز ندارد، از سیم جامد قابل حملتر است. در کاربردهای کشاورزی که تجهیزات میدانی به دور از دسترسی به کارگاه جوشکاری خراب میشوند، این قابلیت جابجایی ایدهآل است. اگر در حال جوشکاری فلزات ضخیم هستید، سیم خود محافظ شار نفوذ بسیار خوبی هم ایجاد میکند.
منبع